Connecting my dots
Met deze post wil ik vertellen hoe het komt dat ik identiteit zo belangrijk vind. Of waarom dit een rode raad in mijn leven is gebleken bij het terugkijken.
Ouders
Met de foto’s hieronder wil ik laten zien wat ik niet uitgelegd zou krijgen. Mijn grootouders waren analfabeten die leefden van enkel dieren en een stukje land. Werk of geld was er niet.
Mijn vader en moeder in ’67 voor het ouderlijk huis.
Mijn grootmoeder (2de van rechts) voor hun huis.
Mijn tante aan haar dagelijkse taak.
Integratie
De sprong van hierboven naar België was groot. Te groot om te overbruggen. Niet dat er ook maar iemand aan dacht dat er iets overbrugd moest worden. Van integratie was toen nog geen sprake.
De school, mijn redding
Gelukkig was er leerplicht in België. Volgens de gewoontes uit het dorp in Turkije was het immers niet nodig dat meisjes naar school gingen. De school in België was voor mij de enige link met de Belgische cultuur en de enige manier om Nederlands te leren spreken.
Goed en slecht
Tijdens je opvoeding leer je wat goed en slecht is en krijg je normen en waarden mee van je ouders en van de cultuur waarin je wordt grootgebracht.
Helaas, dat wat bij de ene cultuur goed was, was bij de andere slecht en andersom. Dat bracht voor mij als kind veel verwarring met zich mee. Heel veel zaken die ik leerde of zag, klopten ook niet volgens mijn gevoel. Niet bij de Turken en niet bij de Belgen. Dat maakte dat ik mij gevoelsmatig losmaakte van beide culturen en heel erg aangewezen werd op mijn eigen kompas.
Eigen weg
Tot mijn 23ste heb ik een leven geleid volgens de strenge moslimprincipes van mijn ouders (hoofddoek inbegrepen), maar tégen mijn eigen waarden en normen. Toen het uithuwelijken niet meer te ontwijken viel, heb ik de knoop doorgehakt en volledig gebroken met mijn ouders.
Vrijheid
De vrijheid om te doen wat je wilt, om te denken wat je wilt en om te zijn wie je bent, is daardoor mijn grootste goed geworden.
Ook hier in het Westen zijn er uiteraard normen en waarden waar je aan verwacht wordt te voldoen, maar er is wel meer marge.
Anders, uniek en toch hetzelfde
We zien vaak hoe verschillend we zijn, zeker als je uit een andere cultuur komt. Als je echter wat doorgraaft, stel je vast dat we in essentie allemaal hetzelfde zijn. We verschillen door de ervaringen die we hebben. Dat maakt ieder van ons ook uniek.
Ubuntu
Een mooie Zuid-Afrikaanse filosofie waar ik me helemaal in kan vinden is Ubuntu:
de kosmos als één groot energieveld waartoe we allemaal behoren, en dat ons allemaal verbindt.
Vrij zijn en verbonden zijn.
Liefs,
Semaha
